11. Mukaddime
Şer’an Muteber Olan İlmin Tanımı:
Şer’î delillere dayanan bilgi, dinî açıdan geçerli ve değerli bir bilgi olarak kabul edilir. Bu bilgi, yalnızca teorik bir bilgi değil, aynı zamanda pratikte bir sonuç doğurması beklenen bir bilgi türüdür. Yani, şer’î ilim, insanın hayatında amelî (eylemsel) bir karşılık bulmalıdır.
İlmin Şer’î Delillerle Sınırlılığı:
Bu bağlamda, yalnızca şer’î delillerin bir temele dayandırdığı hususlar, mükellef (sorumluluk sahibi birey) için öğrenilmesi gereken bilgi olarak belirlenmiştir. Burada “şer’î deliller,” Kur’an, Sünnet, icma (ümmetin ortak görüşü) ve kıyas (şer’î bir durumu diğerine benzeterek hüküm çıkarma) gibi kaynakları ifade eder.
Şer’î Delillerin Tam Olarak Belirlenmesi:
Ancak asıl problem, bu delillerin eksiksiz ve doğru bir şekilde ortaya konulmasıdır. Yani, hangi bilgilerin şer’î delillere dayandığı ve bu delillerin hangi bilgilere işaret ettiği netleştirildiği zaman, şer’î ilmin sınırları ve kapsamı daha açık hale gelecektir.
Sonuç:
Eğer şer’î deliller eksiksiz bir biçimde ortaya konulabilirse, insanların hangi bilgileri öğrenmesi gerektiği ve bu bilgilere ulaşmak için hangi kaynaklara başvurulması gerektiği de netlik kazanacaktır.
