Beşinci Mukaddime (öncül)
Dini Konularda Pratiklik
Dini uygulamalarda, pratik bir sonucu olmayan tartışmalara veya etkinliklere katılmak hoş karşılanmaz. Bu, dini gereklilikler açısından somut faydası olmayan herhangi bir eylem veya tartışmadan kaçınılması gerektiği anlamına gelir.
Bunun nedenleri:
- Pratik Fayda Eksikliği: Allah, uygulayıcılara fayda sağlamayan konulara itibar edilmesinden razı olmaz. Örneğin, Kıyamet Günü’nün tam zamanını bilmek faydalı değildir; çünkü onun mutlaka olacağını bilmek yeterlidir.
- Tarihi Rehberlik: Peygamber Efendimiz (sav), Kıyamet Günü hakkında sorular soranları daha pratik konulara yönlendirmiştir, örneğin buna hazırlık yapma gibi.
- Dini Otoritelerin Görüşleri: İmam Malik gibi alimler, pratik değeri olmayan konular üzerine tartışmaktan kaçınmış ve bunu önceki dini büyüklerden alınan mekruh bir davranış olarak değerlendirmiştir.
- Yükümlülüklerden Uzaklaşma: Gereksiz meşguliyetler, kişilerin dini görevlerine odaklanmasını engeller ve bu tür uğraşılar bu dünya ve ahirette fayda sağlamaz. Ahirette yalnızca Allah’ın emir ve yasakları sorgulanacaktır.
- Kapsamlı Rehberlik: Şeriat, dünya ve ahiret işlerinde en üst düzeyde başarı için gerekli olan her şeyi getirmiş ve açıklamıştır. Bunun ötesindeki şeyler, büyük olasılıkla insanların menfaatlerine aykırıdır.
Pratik Olmayan Bilginin Riskleri
- Fitne (Kargaşa): Dini yükümlülüklerle ilgisi olmayan bilgiyle uğraşmak genellikle kargaşaya, sapmaya, çatışmalara ve bölünmelere yol açar.
- Felsefi Sorgulamalar: Her konuda derinlemesine düşünmek ve bilgi elde etmek filozofların tutumudur, ve Müslümanlar bu yaklaşımdan kaçınır. Bu felsefi yaklaşıma yönelmek, Şeriat tarafından belirlenen doğru yoldan sapmaya neden olur.
- Tarihi Örnekler: Erken dönem Müslüman toplumu, özellikle sahabeler ve onların takipçileri, pratik değeri olmayan bu tür konulara dalmamışlardır. Bu tutum, dini yükümlülüklerden sapmalara ve gereksiz karmaşıklıklara yol açmamak içindir.
Sonuç
Özetle, pratik dini faydası olmayan bir şey, Şeriat tarafından istenilen bir şey değildir. Bu pratik yaklaşım, odaklanmanın faydalı bilgi ve eylemler üzerinde kalmasını sağlar, ve bu da Müslüman topluluğun kolay ve sade doğası ile uyumludur.
