Kur’an-ı Kerim Okumalarından Notlar: Bu bölümde Allah Teâlâ, kullarına dinin özünü, yani tevhidi (Allah’ın birliğini) hatırlatarak başlar. Kur’an’ın ilahî kaynaklı olduğu vurgulanır; Muhammed (s.a.v.)’e, dini yalnız Allah’a halis kılması, yani ibadetinde ve tebliğinde hiçbir şeyi O’na ortak koşmaması emredilir.
1–3. ayetlerde, dinin Allah’a özgü kılınması gereği açıklanır. Allah’a ortak koşanlar, putlarına sadece kendilerini Allah’a yaklaştırsınlar diye taptıklarını söylerler. Ancak Allah, böyle bir aracıya tapınmayı reddeder ve müşrikleri yalanlayarak, inkârlarının sonucunda cezaya uğrayacaklarını bildirir.
4–6. ayetlerde, Allah’ın hiçbir çocuğa ihtiyacı olmadığı, çünkü her şeyin yaratıcısı ve hâkimi olduğu anlatılır. Allah gökleri ve yeri hak ile yaratmıştır; geceyi gündüzün üzerine, gündüzü de gecenin üzerine örtmekte, her şeyi bir ölçüyle düzenlemektedir. Bütün insanlar tek bir “nefis”ten yaratılmış, ondan da eşi var edilmiştir. Bu yaratılışta Allah’ın birliğini ve kudretini gösteren açık deliller vardır.
7. ayette, Allah’ın insanların inkârından bağımsız olduğu belirtilir. Kim inkâr ederse zararı kendisine döner; kim iman eder ve salih amel işlerse, Allah onu hoşnut eder. Allah kullarının imanına muhtaç değildir; O, şükredenleri sever.
8. ayette, insanın nankör tabiatı ele alınır. İnsan sıkıntıya düşünce Rabbine yönelip dua eder; ama nimete kavuşunca, sanki Allah’a hiç yalvarmamış gibi döner, nankörlük eder. Bu davranış, inkârcılığın bir göstergesi olarak nitelendirilir.
9. ayette, gerçek iman sahiplerinin özellikleri anlatılır: Geceleri secde ve kıyam halinde ibadet eden, ahiretten korkan ve Rabbinin rahmetini dileyen kimseler övülür. Bu kişilerle inkârcılar bir tutulamaz. Gerçek anlayış, ancak “temiz akıl sahiplerinde (ulü’l-elbâb)” bulunur.
Genel Mesaj
Zümer Suresi’nin bu ilk dokuz ayeti, tevhid, ihlâs (samimiyet) ve şükür esaslarını öne çıkarır.
İbadet yalnız Allah’a yapılmalıdır.
Allah’ın ortağı, çocuğu veya yardımcısı yoktur.
İnsanın yaratılışı, Allah’ın birliğine delildir.
Nimet zamanında nankörlük, sıkıntıda dua etmek imanın samimiyetsizliğini gösterir.
Gerçek mümin, gece ibadetinde tevazu gösteren, ahireti hatırında tutan kimsedir.
